بسم رب الشهدا

می خوام یه خورده ای درمورد بعضی چیزا هم بنویسی

گناه

  همانطور که می دانیدهر کسی مسئول گناه خود می باشد،وانسان نمی تواند بگوید که گناهی که من مرتکب شدم ،دیگران نیز می توانندگناه مرا به دوش بکشند،حتی دیگر ی اگر از دوستان عزیز ما باشد،تحمل گناهان خود را هم نمی تواند،داشته باشد،تا اینکه گناهان ما را هم بخواهدبه دوش بکشد.

          همچنین این نکته قابل توجه می باشد که هر گناهی که انسان مرتکب می شود به آبروی ونفس خود ضرر زده وبه زیان خود گام بر داشته است ،ولی به دیگری ضرری وارد نساخته یعنی انسانها فکر نکنند که می توانند با انجام گناهان حق دیگران را پایمال نمایند بلکه درست که ممکن آنها را مورد تهمت قرار داده وبه گناه آلوده کند وهمچنین آنها هم از گناه این گنه کاران ضربه ببینند ولی خداوند متعال از بی گناهی این افراد آگاه می باشدوبه گناه گنه کاران عالم ودانا است.

         «به این ترتیب گناهان اگر چه درظاهر مختلف، هستند ،گاهی زیان آن به دیگری می رسد و گاهی زیان آن به خویشتن است،اما پس ازتحلیل نهائی هم گناهان انسان به خود انسان بازمیگردد وآثار سوءگناه قبل از همه در روح وجان خود شخص ظاهر می شود.»[1]

         «همچنین قرآن نیز به این مطلب اشاره دارد که اگر نیکی کنید به خود می کنیدواگر بدی کنید نیز به خود می کنید در تفسیر این آیه شریفه (7) سوره اسری گفته شده که این آیه ،گرچه ظاهراًمخاطبش بنی اسرائیل می باشد،ولی بدیهی است که این مسأله ارتباطی به بنی اسرائیل ندارد،  این قانون همیشگی است وخود تاریخ گواه این مطلب می باشد.

         بسیاربودندکسانی که سنتهای زشت ونارواوقوانین ظالمانه وبدعتهای غیرانسانی،گذاردند

وسرانجام دامان خودشان ودوستانشان را گرفت،ودر همان چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتادند.

        مخصوصاًایجاد فساد در روی زمین،وبرتری جوئی واستکبار (علوکبیر)از اموری است که در اثرش در همین جهان ،دامان انسان را می گیردئ،وبه همین دلیل بنی اسرائیل بارها گرفتار شکست های سخت وپراکنده گی وبد بختی شدند ،چرا که دست به فساد در ارض (زمین)زدند.»[2]

        همچنین انسانی اگر مرتکب گناه شد باید از این گناهان خود توبه نماید،البته توبه ی واقعی، پس نباید دیگران را مقصر در انجام گناه خود بداند یا خدای خود را مقصر بداند، بلکه خود را تنها باید عامل اصلی گناه قرار دهد .نه خدای خود را ودیگران را چون دیگران مسئول گناه این فرد نیستندوخداوند نیز مسئول گناهان ما نمی باشد.

        «از رسول اکرم (ص) در باره ی نجات روز قیامت پرسیدند ،حضرت فرمودند:نجات در این است که با خدا نیرنگ ننمائیدبه درستی که، کسی که با خدا نیرنگ وخدعه می کند خدا هم به او خدعه می کند.یعنی جزای خدعه اش را به او می رساندوایمان را ازاومی گیرد»[3]

         از این رو متوجه شدیم که انسان گنه کار مسئول گناهان خود می باشد ونمی تواند دیگران را عامل وعلت گناه خود بداند،وحتی نمی تواند گمان کند که خداوند متعال چون خواسته او گناه کند،پس عذاب هم نمی کند،پس عذاب هم نمی کند،این نیرنگ وخدعه ای است که انسان به خود وارد می سازد،نه به خدای مهربان خود.این نیرنگ راوارد ساخته است.پس ما انسانها باید مواظب باشیم که درآخرت باید جزای گناهانمان را بکشیم ودیگران مسئول گناهان ما نمی باشند، بلکه خودمان مسئول گناهانمان می باشیم.

ادامه دارد.....